Als kunstenaar doet Daisy Wilford, die werkt en woont in Antwerpen, in haar werk beroep op een waaier van verschillende artistieke disciplines. Het oeuvre van de kunstenares toont werken in aquarel, pastel, acryl, fotografie en digitale technologieën. Deze artistieke expressies bezorgen de kunstenares een gamma instrumenten om haar creaties te presenteren. In haar werk start Daisy Wilford steeds vanuit de dagelijkse realiteit, die het onderwerp voor het creatieve werk aanreikt. Dat oeuvre toont, zoals Marcel van Jole eerder al heeft benadrukt, een sterke gevoeligheid en wordt gedomineerd door emotie in plaats van logica. “Het werk van Daisy Wilford weerspiegelt een rechtstreeks getuigenis over het leven of van een diepgaande en essentiële reflectie op het bestaan,” getuigt van Jole.
Veelzijdigheid en bewondering voor de pracht van de natuurwereld vormen de grote invalshoeken van de artistieke carrière van de Antwerpse kunstenares Daisy Wilford. De veelzijdigheid maakt zichzelf duidelijk wanneer gebladerd wordt door de portfolio die de kunstenares doorheen haar loopbaan al heeft opgebouwd. Men zal daarin immers aquarel, pastel, acryl, analoge en digitale fotografie en digitale prints terugvinden. In al die werken zal men echter tegelijkertijd een groot respect voor de natuur kunnen aantreffen. De kunstenares exposeerde al op verscheidene locaties in Vlaanderen en verder in onder meer Parijs, Londen, Firenze en Genève.
De artistieke roeping van Daisy Wilford manifesteerde zich al heel vroeg. Als vierjarige vond ze in de kleurpotloden van haar grootmoeder immers al snel een instrument om zich creatief te uiten. Bepalend was echter het fototoestel dat ze als zevenjarige als cadeau kreeg en dat van grote impact zou blijken op haar artistieke ontwikkeling. Hoewel Daisy Wilford in haar verdere loopbaan als kunstenaar in een uiteenlopende reeks disciplines actief is geweest, bleef de fotografie een constante aanwezigheid. Die voorkeur mondde uiteindelijk ook uit in de digitale richting waarin de kunstenares op dit ogenblik actief is.
Daisy Wilford studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en met de Famous Photographers School. Die opleidingen kunnen ook gemakkelijk in de portfolio van de kunstenares worden teruggevonden. In beide richtingen toont de kunstenares echter haar grote liefde voor de natuur. Daarbij houdt ze eraan met een onbevangen geest de natuur in te stappen, zodat het onderwerp zichzelf aan de kunstenares openbaart. Deze kennismaking activeert het gevoel en de verbeelding van de kunstenares, maar in het creatieve proces geeft dat aanleiding voor een zelfstandig beeld van een innerlijk beleven.
In de schilderkunst toont Daisy Wilford vaak een bijzondere interesse voor het kleine detail, dat ze tot een volwaardig onderwerp laat uitgroeien. Het beeld van de aanvang – een bloemstamper, de nerven van een blad, een grasspriet – wordt nog nauwelijks gesuggereerd en lijkt opgelost. Het oeuvre van Daisy Wilford is bewogen en wordt niet door de ratio, maar door het gevoel beheerst. Op die manier wordt haar werk een directe getuigenis van het leven of van een doorleefde reflectie op het bestaan in existentiële zin. Wie door haar portfolio bladert, zal bovendien ontdekken dat aquarel en pastel vaak een voorstudie lijken voor een later werk in acryl.
De onderwerpen van het werk van Daisy Wilford zijn vaak gelinkt aan de vele reizen die de kunstenares heeft ondernomen. Dat geldt ook voor haar fotografie, die in een eerste fase louter zwart-wit bleef. Dat ging ook gepaard met werk in de donkere kamer, waar de kunstenaar experimenteerde met gemanipuleerde beelden. Een natuurlijke volgende stap werd uiteraard de kleurenfotografie, waar ze met de Hasselblad op zoek ging naar inspirerende natuurbeelden, onder meer van woestijnen, berglandschappen en buitenlandse biotopen, waarbij de manier van lichtinval en lichtreflectie in de natuur duidelijk wordt vastgelegd en onderzocht.
Stilaan begon de fotografie echter ook met een verkenning van de nieuwe digitale sector, die voor Daisy Wilford een hele nieuwe wereld opende. Ook hier blijft de natuur de grote inspiratiebron en blijft ook de filosofie van haar ongewijzigd. De digitale grafische tools boden haar daarbij nog meer mogelijkheden tot verdere en diepere analyses van haar onderwerpen, die van landschappen evolueren naar details met een focus op lichtanalyse en de ritmes van de organische patronen uit de natuur. De fysieke realiteit moet daarbij wijken voor lyriek en contemplatie, die door het ingrijpen van de digitale tools een verrijking meekrijgen.